Leczenie hazardu – kiedy gra staje się chorobą

W ośrodku leczenia uzależnień System MED pomagamy osobom, dla których granie za pieniądze stało się obsesją i brzemieniem, którego już dłużej nie są w stanie dźwigać samodzielnie.

Uzależnienie od hazardu może rzutować na życie prywatne i zawodowe pacjenta, więc niezwykle istotne jest to, by podjąć odpowiednie kroki i wdrożyć leczenie hazardu. Nieleczone zaburzenie może prowadzić do wielu przykrych konsekwencji.

 

 

Czym jest uzależnienie hazardowe?

Patologiczny hazard (hazard przymusowy) znalazł się w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10). Można go określić jako powtarzające się działania bez jasnej, racjonalnej motywacji, które nie mogą być kontrolowane i zazwyczaj szkodzą zarówno interesom pacjenta, jak i innych ludzi. Pacjent opisuje je jako zachowania związane z przymusem do działania.

Pacjent opisuje je jako zachowania związane z przymusem do działania. Charakterystyczne jest to, że konsekwencje patologicznego hazardu dotykają – poza samym hazardzistą – także jego rodzinę, znajomych i bliskich. Podobnie jak w przypadku innych zaburzeń psychicznych, także uzależnienie od hazardu może wymagać leczenia odwykowego.

Problem dotyczy, według różnych badań, około 1-2 % populacji (wśród osób dorosłych). Uzależniają się coraz młodsze osoby – problem zaczyna dotykać nawet młodzieży.

Dwadzieścia pytań kontrolnych: czy jesteś uzależniony od hazardu?

Być może zastanawiasz się, czy hazard życiu stanowi problem w życiu Twoim lub bliskiej Ci osoby. Jeśli z zastanowieniem i uczciwie przed samym sobą odpowiesz na poniższe pytania, dowiesz się, czy masz problem. Być może nadszedł czas, aby przestać się oszukiwać i zmienić swoje życie.

Anonimowi Hazardziści polecają prześledzić te pytania każdemu, kto może mieć problem. Jeżeli ktoś jest kompulsywnym hazardzistą i chce przestać, poniższy test będzie pomocny przy podjęciu indywidualnej decyzji o rozpoczęciu terapii.

Dwadzieścia pytań kontrolnych

1. Czy kiedykolwiek traciłeś czas przeznaczony na pracę lub szkołę z powodu hazardu?

2. Czy uprawianie hazardu kiedykolwiek uczyniło Twoje domowe życie nieszczęśliwym?
3. Czy hazard wpływa na Twoją reputację?
4. Czy kiedykolwiek odczuwałeś wyrzuty sumienia po hazardzie?
5. Czy kiedykolwiek uprawiałeś hazard, aby zdobyć pieniądze na spłatę długów lub aby rozwiązać finansowe trudności?
6. Czy uprawianie hazardu powoduje zmniejszenie się Twojej ambicji lub skuteczności?
7. Czy po przegranej czujesz, że musisz wrócić, gdy tylko będzie to możliwe i odrobić swoje straty?
8. Czy po zwycięstwie masz silne pragnienie, aby wrócić i wygrywać więcej?
9. Czy często uprawiałeś hazard dopóki nie straciłeś ostatniej złotówki?
10. Czy kiedykolwiek coś pożyczałeś, aby sfinansować swój hazard?

11. Czy kiedykolwiek sprzedałeś coś, aby sfinansować hazard?
12. Czy byłeś niechętny, aby użyć „hazardowych pieniędzy” na normalne wydatki?
13. Czy grając hazardowo robisz się nierozważny w sprawach dobrobytu swojego lub swojej rodziny?
14. Czy kiedykolwiek uprawiałeś hazard dłużej niż zaplanowałeś?
15. Czy kiedykolwiek grałeś hazardowo, aby uciec od zmartwień i kłopotów?
16. Czy kiedykolwiek popełniłeś lub rozważałeś popełnienie nielegalnego czynu, aby sfinansować hazard?
17. Czy uprawianie hazardu powoduje, że masz kłopoty ze snem?
18. Czy sprzeczki, rozczarowania lub frustracje wywołują w Twoim wnętrzu impuls do hazardu?
19. Czy kiedykolwiek miałeś impuls, aby świętować jakieś fortunne zdarzenie poprzez uprawianie hazardu przez kilka godzin?
20. Czy kiedykolwiek brałeś pod uwagę autodestrukcję lub samobójstwo w wyniku twojego hazardu?

Większość Anonimowych Hazardzistów odpowiada „tak” przynajmniej na siedem z tych pytań.

Fragment Combo Book http://www.gachicago.org/combo_book.html

Jeśli jeszcze masz jakieś wątpliwości to poniżej przedstawiamy dziewięć kryteriów, według których amerykańscy specjaliści od leczenia hazardu diagnozują to uzależnienie. Amerykańskie kryteria diagnostyczne patologicznego hazardu są następujące:
  1. Zaabsorbowanie hazardem lub zarabianiem pieniędzy na udział w grach hazardowych.
  2. Przeznaczenie na hazard większej ilości pieniędzy i więcej czasu niż to było planowane.
  3. Potrzeba zwiększania rozmiarów i częstotliwości zakładów, aby osiągnąć pożądane pobudzenie.
  4. Niepokój i rozdrażnienie, gdy nie ma możliwości uprawiania hazardu.
  5. Powtarzające się zachowania: utrata pieniędzy w grze hazardowej i próba odzyskania strat w grze w kolejnych dniach.
  6. Podejmowanie prób kontrolowania lub powstrzymania się od grania.
  7. Uprawianie hazardu dla uzyskiwania społecznych lub zawodowych korzyści.
  8. Rezygnowanie z ważnych działań rekreacyjnych, zawodowych i społecznych dla hazardu.
  9. Kontynuacja uprawiania hazardu pomimo niemożności spłacania długów lub/i pomimo sygnałów o istnieniu problemów zawodowych, prawnych, rodzinnych, społecznych, których źródłem jest hazard.

Jeśli twierdzące odpowiedzi na powyższe pytania sprawiły, że nabrałeś przekonania o tym, że jesteś hazardzistą, trafiłeś w dobre miejsce. Jeśli jeszcze masz wątpliwości, zapamiętaj adres tej strony. Być może jeszcze nie nadszedł Twój czas na leczenie hazardu.

Cztery fazy rozwoju uzależnienia od hazardu

Wyróżnia się cztery fazy rozwoju uzależnienia od hazardu.
  1. Faza zwycięstw: granie okazjonalne i fantazjowanie na temat wielkich wygranych oraz zdarzające się duże wygrane powodujące coraz silniejsze pobudzenie. Człowiek zaczyna wierzyć w to, że będzie zawsze wygrywać, a w przypadku osiągnięcia „wielkiej wygranej”, dąży do jej powtórzenia (nieuzasadniony optymizm). Osoby znajdujące się w tej fazie coraz częściej obstawiają zakłady za coraz wyższe stawki.
  2. Faza strat: stawiając na wysokie zakłady, gracz naraża się na wysokie straty. Zaczynają się wysokie pożyczki i próby odgrywania się, a w przypadku powodzenia wygrane idą na spłaty długów. Hazardzista gra kosztem pracy i domu, kłamie oraz zaczyna ukrywać swoje uzależnienie. Coraz częściej musi unikać wierzycieli i cały czas wierzy, że wkrótce nastąpi kolejna „wielka wygrana”.
  3. Faza desperacji: następuje separacja od rodziny i przyjaciół. Hazardziści często tracą pracę, a narastające długi wywołują w nich panikę. Niekiedy presja wierzycieli popycha ich ku przestępstwom. Są wyczerpani psychicznie, mają wyrzuty sumienia i poczucie winy, dopada ich bezradność i depresja.
  4. Faza utraty nadziei: życie osobiste hazardzisty rozpada się. W tym czasie często dochodzi do rozwodów, głębokiej depresji lub myśli i prób samobójczych. Osoba uzależniona ma cztery wyjścia z tej sytuacji: może uciec w inne uzależnienie (np. leki lub alkohol), trafić do więzienia, ponieść śmierć z własnej ręki lub za sprawą wierzycieli, albo rozpocząć leczenie hazardu.
Kiedy zacząć się niepokoić?

Sygnałami ostrzegawczym, że rozwija się uzależnienie, mogą być:

  • wydzielanie pieniędzy na inne aktywności niż hazard,
  • pozostające poza kontrolą, wzrastające rachunki telefoniczne (dla gier telefonicznych lub SMS-owych),
  • coraz częstsze przekraczanie limitów na kartach kredytowych,
  • zaciąganie nowych kredytów, uruchamianie nowych linii kredytowych,
  • zastawianie w lombardach/sprzedaż zakupionych dóbr lub kolekcji.

Dlatego jeśli dostrzegamy u kogoś (lub u siebie) powyższe symptomy powinniśmy zacząć szukać pomocy.

Leczenie hazardu – z tego można się wyleczyć!

Istnieją następujące sposoby leczenia z uzależniania od hazardu:

  • psychoterapia indywidualna i/lub grupowa,
  • uczestnictwo w grupach samopomocowych (AH – Anonimowi Hazardziści).

W leczeniu chodzi przede wszystkim o uświadomienie osobie uzależnionej negatywnego wpływu nałogu na jej życie oraz nauczenie jej nowych, konstruktywnych wzorców postępowania. Długofalowym celem terapii powinno być całkowite porzucenie hazardu przez chorego i zmiana jego wzorców zachowań. Miejscem, w którym pacjent może otrzymać pomoc jest specjalistyczny ośrodek terapii uzależnień.

Pomożemy Ci

Zadzwoń:

730-509-030

730-509-040

lub napisz do nas: